Vrijdag
4 april 2015
Verwerkingsopdracht periode 2
Titel: Password
Auteur: Mirjam Mous
Blok
1 - smaakontwikkeling:
Toen ik alleen nog maar de achterkant van het boek had
gelezen, had ik het idee dat het een heel spannend boek zou zijn. Maar, wat ik
niet verwacht had, is dat het motorisch moment al meteen op de tweede pagina
plaats zou vinden. Dit zorgde er meteen al voor dat ik in het verhaal
meegesleept werd. Dit vond ik enerzijds wel fijn, maar anderzijds een beetje
apart. Dit was omdat ik nog helemaal niks van het verhaal of van de
hoofdpersonen afwist. Dit maakte het een beetje onduidelijk. Maar goed
geschreven was het zeker, stoppen met lezen kon ik niet meer!
Het verhaal houdt veel informatie achter. Het boek begint
met dat de hoofdpersoon, Jerro, bewusteloos in zijn kamer aangetroffen wordt door
zijn vriend Mick. Toen Jerro, helaas zonder zijn vriend, vertrokken met de ambulance was naar
het ziekenhuis, bleek achteraf nadat Mick zijn vriend op ging zoeken, dat de
ambulance nooit aangekomen was. Dit roept mij meerdere vragen op: hoe kan Jerro
plotseling bewusteloos raken, en waarom is de ambulance nooit aangekomen? Zou
het verongelukt zijn? Zou het ambulancepersoneel kwade bedoelingen hebben? Zou
de ambulance gekaapt zijn door buitenaardse wezens? Dit is later in het verhaal allemaal duidelijk geworden.
Ik vind het over het algemeen een origineel verhaal. Ik heb
vaker spannende boeken gelezen, maar nooit een als deze. Het verhaal is niet
vergelijkbaar met andere. Dit vind ik erg fijn, want dan brengt de verhaallijn
mij niet in verwarring met dat van andere.
Blok
2 – Tijd en opbouw:
Flashback: Het grootste verhaal
speelt zich in het 'verleden' af. Het boek begint in het heden. Hier raakt Jerro
bewusteloos en is de ambulance spoorloos verdwenen. Daarna gaat het verhaal 2
jaar en 8 maanden terug de tijd in (de flashback), vanaf dat moment houdt het gewoon de chronologische
volgorde aan. Zo eindigt het verhaal waar het ook begonnen is.
Vertraging: In het boek zit veel
vertraging. Dit is een van redenen dat ik het zo’n spannend boek vind.
Persoonlijk vind ik het fijn als het verhaal vertraagt wordt, want ik houd er niet
van als het verhaal in een keer vertelt wordt. Liever in stapjes. In de
volgende passage blijkt een stuk vertraging. Dit fragment speelt zich in een
kleine, donkere kamer af. De hoofdpersoon (Jerro) weet niet waar en met wie hij
zich bevindt. Ook de lezer weet dit niet.
“'Werk
nou eens mee,’ zei een raspende stem. Hij was niet van de pokdalige. Die man
die bij de raspende stem hoorde, had enorme handen. De knuisten van een reus.
Jerro keek naar zijn eigen hand. Tenminste, het lichaamsdeel zat vast aan zijn
lijf vast, dus je zou toch denken dat het zijn hand moet zijn. Maar zo voelde
het niet. Het was net als die keer bij de tandarts dat hij een verdoving had
gekregen. Hij had durven zweren dat zijn was opgezwollen tot het formaat van
een flinke aardbei, maar toen hij in een spiegel keek, was er niets van te
zien. Hé, nu zag hij ook zijn hand niet meer. Er werd aan zijn armen gesjord en
zijn hoofd zat gevangen in een trechter van stof. Toen werd het weer licht en
kwam alles weer tevoorschijn. Hij voelde kippenvel op zijn buik. ‘Nu zijn broek
nog.’ Het duurde even tot het tot Jerro doordrong: ze trokken zijn kleren uit!”
Scenisch vertellen (showing):
In het verhaal word je erg dicht tot de hoofdpersoon getrokken. Er worden veel
details verteld en dit maakt je erg betrokken tot het verhaal. De gedachten van de hoofdpersoon
wordt goed en gedetailleerd beschreven. Dit blijkt ook uit bovenstaande
passage.
Blok
3 – Perspectief en vertelsituatie
Het boek wordt niet in de ik-persoon geschreven. Dit
betekent dat het verhaal door iemand verteld wordt die, alles wat zich in het
boek afspeelt, alles van bovenaf bekijkt. In het boek wordt veel de ‘beschouwende’
manier van vertellen gebruikt, maar daarnaast word je ook erg dichtbij de
hoofdpersoon getrokken. Verder wordt ook vaak de gedachten van de hoofdpersoon Jerro beschreven. Dit is de voornaamste reden dat je zo dicht tot het verhaal betrokken wordt.
